Το ΝΑΤΟ «επιμένει αδίκως να παρουσιάζει την Κίνα ως συστημική πρόκληση και να σπιλώνει την κινεζική εξωτερική πολιτική», τόνισε εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών
«Αυτό το δήθεν έγγραφο ‘στρατηγικής’ του ΝΑΤΟ λίγη σχέση έχει με την πραγματικότητα και παρουσιάζει τα γεγονότα αντεστραμμένα», αντέδρασε ο Ζάο Λιτζιάν, εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών.
«Επιμένει αδίκως να παρουσιάζει την Κίνα ως συστημική πρόκληση και να σπιλώνει την κινεζική εξωτερική πολιτική», δήλωσε ο Ζάο στη διάρκεια τακτικής συνέντευξης Τύπου υπογραμμίζοντας την «κατηγορηματική αντίθεση» του Πεκίνου.
Το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε χθες ότι στο νέο οδικό χάρτη του, που υιοθετήθηκε με την ευκαιρία της συνόδου κορυφής της Μαδρίτης, το Πεκίνο αντιπροσωπεύει μια «πρόκληση» για τα «συμφέροντα» και την «ασφάλεια» των χωρών της Συμμαχίας.
«Οι δηλωμένες φιλοδοξίες της Κίνας και οι καταναγκαστικές της πολιτικές αποτελούν πρόκληση για τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας», αναφέρεται στον εν λόγω στρατηγικό οδικό χάρτη της συμμαχίας, ο οποίος δεν είχε αναθεωρηθεί από το 2010.
Είναι η πρώτη φορά που στο έγγραφο αυτό αναφέρεται η Κίνα, η οποία παραδοσιακά δεν είχε σχέση με την αποστολή της Ατλαντικής συμμαχίας.
Το ΝΑΤΟ κατήγγειλε ιδιαίτερα την «εμβαθυμένη στρατηγική σύμπραξη» ανάμεσα στο Πεκίνο και τη Μόσχα «και τις αμοιβαίες απόπειρές τους να υπονομεύσουν τη διεθνή τάξη που βασίζεται στους κανόνες».
«Είναι εντελώς μάταιο να προβάλλουν μια δήθεν κινεζική απειλή», δήλωσε σήμερα ο Ζάο Λιτζιάν.
«Η Κίνα δεν είναι καθόλου η συστημική απειλή που φαντάζεται το ΝΑΤΟ. Σε σύγκριση, το ΝΑΤΟ είναι αυτό που αποτελεί την αληθινή συστημική απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και την παγκόσμια σταθερότητα», απάντησε ο κινέζος εκπρόσωπος.
«Το ΝΑΤΟ προσποιείται πως είναι ένας περιφερειακός οργανισμός και αμυντικής φύσης. Στην πράξη, δεν παύει να επεκτείνεται πέραν του περιφερειακού πεδίου του και των αρμοδιοτήτων του, να κηρύσσει πολέμους και να σκοτώνει αθώους αμάχους», δήλωσε ο Ζάο Λιτζιάν.
«Τα χέρια του ΝΑΤΟ είναι βαμμένα με το αίμα των λαών του κόσμου», υπογράμμισε, αναφερόμενος κυρίως στις επεμβάσεις της Συμμαχίας στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη ή ακόμη στο βομβαρδισμό της πρεσβείας της Κίνας το 1999 στη Σερβία.
