Ισχνά κοινωνικά αντανακλαστικά, ελλιπή ενημέρωση και μερική συμπαράσταση αποδίδουν στην εταιρία Hellenic Train οι συγγενείς των θυμάτων του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος με τους 57 νεκρούς κι ενώ την ηχηρή απουσία της εταιρίας αναφορικά με την υποστήριξη, υλική και ψυχολογική, των επιβατών και των οικείων τους κατά τις πρώτες στιγμές μετά την μετωπική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου έχουν επισημάνει δημόσια, κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες.

«Δεν έχει έρθει κανένας για βοήθεια. Ούτε ψυχολόγος. Ούτε τίποτα, κανένας. Οι μόνοι που μας βοήθησαν και τους ευχαριστούμε πολύ, ήταν κάποιες κυρίες ψυχολόγοι, όταν πήγαμε να παραλάβουμε τη σορό» ανέφερε ο πατέρας της 23χρονης Ιφιγένειας, Σωτήρης Μήτσκας μετά την ταφή της νεαρής φοιτήτριας, καθώς η κόρη του έχασε τη ζωή της επιβαίνοντας στο τρίτο βαγόνι της μοιραίας αμαξοστοιχίας Intercity62.

Μηδενική υπήρξε η εκπροσώπηση της Hellenic Train και στην κηδεία του ανιψιού του γνωστού δημοσιογράφου, Χρήστου Ζαμπούνη, του νεαρού, Σωτήρη Καραγεωργίου. «Η υποτίθεται δημοσία δαπάνη κηδεία ήταν άκρως ιδιωτική. Κυβέρνησις, Hellenic Train, Ο.Σ.Ε. και ΤΡΑΙΝΟΣΕ, όχι μόνον δεν είχαν στείλει εκπροσώπους, αλλά ούτε καν στεφάνια» περιέγραψε, μεταξύ άλλων, σε μακροσκελή ανάρτησή του ο γνωστός δημοσιογράφος, συμπληρώνοντας πως «η σορός του ανιψιού μου δεν ανευρέθη και έπρεπε ο πρώτος μου εξάδελφος να μεταβεί στην Λάρισα, για να υποβληθεί σε τεστ D.N.A., ούτως ώστε να ταυτοποιηθεί μέλος του σώματος του υιού του, το οποίο σώμα, από ό,τι φαίνεται, είχε απανθρακωθεί».

Πέρα από το μοναχικό για τους συγγενείς τελευταίο «αντίο» στους θανόντες, την ίδια απόλυτη μοναξιά φέρεται να βίωσαν οι ίδιοι και κατά τις πρώτες ώρες του τραγικού δυστυχήματος, οπότε και άρχισαν να συρρέουν από όλα τα σημεία της χώρας στη Λάρισα, αγωνιώντας για τα παιδιά τους, δεδομένου ότι η πλειοψηφία των επιβατών ήταν φοιτήτριες και φοιτητές. Σε κατάσταση σοκ οι περισσότεροι συγγενείς, κατέφευγαν στα νοσοκομεία της πόλης, προκειμένου να μάθουν οτιδήποτε για την κατάστασή των δικών τους προσώπων.

Εκείνες, τις πρώτες ώρες, «πήγαμε στο Πανεπιστημιακό όπου κατέφθαναν συγγενείς και τότε πήραμε την απόφαση να συγκεντρωθεί το σύνολο των νεκρών σε ένα σημείο, ώστε οι συγγενείς να μην πηγαίνουν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και παράλληλα έγινε η λίστα των τραυματιών» περιέγραψε αργότερα ο Υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης, προσθέτοντας πως «βάλαμε σε ένα αμφιθέατρο τους συγγενείς, τους διαβάσαμε τη λίστα των τραυματιών για να ξέρουν οι συγγενείς αν οι άνθρωποί τους είναι ζωντανοί».

Τις ζοφερές, ωστόσο, εκείνες στιγμές για τους συγγενείς των τραυματιών και των θυμάτων, οι ιθύνοντες της εταιρίας Hellenic Train φέρεται να βρισκόταν πολύ μακριά από το νοσοκομείο της Λάρισας, με αποτέλεσμα να μην προσφερθεί στους συγγενείς των επιβατών «ούτε ένα ποτήρι νερό». Αντίθετα, το Υπουργείο Υγείας ήταν αυτό που επιλήφθηκε, κατά πληροφορίες, της άμεσης φροντίδας τους, παρέχοντάς τους τα αναγκαία υγρά και τρόφιμα κατά το χρόνο της αναμονής τους, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας. Στις ίδιες εκείνες, δυσβάσταχτες για τις οικογένειες, ώρες, την απαραίτητη ψυχολογική υποστήριξη ανέλαβε και πάλι η Πολιτεία, καθώς έξι κλιμάκια ψυχολόγων υποστήριζαν τους γονείς των παιδιών και τους υπόλοιπους συγγενείς, έργο που συντόνισε η αρμόδια Υφυπουργός, Ζωή Ράπτη.

Ταυτόχρονα, ελάχιστες ως μηδαμινές υπήρξαν οι συνεισφορές της Hellenic Train και στην έναρξη της διαδικασίας διάσωσης και ταυτοποίησης, αφού «όλα έγιναν από τους διασώστες του ΕΚΑΒ, αυτοί κατέγραψαν τους τραυματίες, δεν υπήρξε καμία βοήθεια από την εταιρεία. Δεν ήρθε κανένας άνθρωπος της εταιρείας στα νοσοκομεία για να μας βοηθήσει» εξήγησε ο Υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης. Πέρα από τους συγγενείς των θυμάτων και των τραυματιών, αντικείμενο προβληματισμού και για μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αποτέλεσε η λίστα των επιβαινόντων στην μοιραία αμαξοστοιχία Intercity62, η οποία θεωρείτο αυτονόητο ότι θα έπρεπε να προσκομιστεί προς τις ελληνικές Αρχές, αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του δυστυχήματος.