Όπως αναφέρεται στο «Rusi» η εισβολή των δυνάμεων του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 παρείχε μια ανεκτίμητη ευκαιρία για την αξιολόγηση των δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσικής Ομοσπονδίας (AFRF) και των επιπτώσεων μιας σειράς δυνατοτήτων για τον σύγχρονο πόλεμο, γενικότερα. Πολλές δημοσίως διατυπωμένες αναλύσεις σχετικά με αυτά τα ζητήματα στερούνταν υποστηρικτικών δεδομένων ή κατανόησης του ουκρανικού επιχειρησιακού σχεδιασμού και της λήψης αποφάσεων. «Η παρούσα έκθεση επιδιώκει να περιγράψει τα βασικά συμπεράσματα, με βάση τα επιχειρησιακά δεδομένα που συγκέντρωσε το ουκρανικό Γενικό Επιτελείο, από τις μάχες μεταξύ Φεβρουαρίου και Ιουλίου 2022» αναφέρεται.
Το σχέδιο της Ρωσίας που απέτυχε και εκείνο που πέτυχε
Η Ρωσία σχεδίαζε να εισβάλει στην Ουκρανία σε διάστημα 10 ημερών και στη συνέχεια να καταλάβει τη χώρα για να επιτρέψει την προσάρτηση μέχρι τον Αύγουστο του 2022. Το ρωσικό σχέδιο προϋπέθετε ότι η ταχύτητα, και η χρήση της παραπλάνησης για να κρατηθούν οι ουκρανικές δυνάμεις μακριά από το Κίεβο, θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ταχεία κατάληψη της πρωτεύουσας. Το ρωσικό σχέδιο παραπλάνησης πέτυχε σε μεγάλο βαθμό και οι Ρώσοι πέτυχαν πλεονέκτημα αναλογίας δυνάμεων 12 προς 1 βόρεια του Κιέβου.
Η ίδια η επιχειρησιακή ασφάλεια που επέτρεψε την επιτυχή παραπλάνηση, ωστόσο, οδήγησε επίσης τις ρωσικές δυνάμεις να είναι απροετοίμαστες σε τακτικό επίπεδο για την αποτελεσματική εκτέλεση του σχεδίου. Η μεγαλύτερη ανεπάρκεια του ρωσικού σχεδίου ήταν η έλλειψη εναλλακτικών τρόπων δράσης. Ως αποτέλεσμα, όταν η ταχύτητα δεν απέφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, οι ρωσικές δυνάμεις έβρισκαν τις θέσεις τους σταθερά υποβαθμισμένες καθώς η Ουκρανία κινητοποιούνταν.
Παρά τις αποτυχίες αυτές, η Ρωσία επικεντρώθηκε εκ νέου στο Ντονμπάς και, δεδομένου ότι η Ουκρανία είχε εξαντλήσει σε μεγάλο βαθμό τον ανεφοδιασμό της σε πυρομαχικά, αποδείχθηκε επιτυχής στις επακόλουθες επιχειρήσεις, οι οποίες επιβραδύνθηκαν από την αποφασιστικότητα — και όχι από τις δυνατότητες — των ουκρανικών στρατευμάτων. Από τον Απρίλιο, η Δύση έγινε το στρατηγικό βάθος της Ουκρανίας και οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) στέρησαν από τη Ρωσία την πρωτοβουλία μόνο όταν τα πυρά μεγάλης εμβέλειας έφεραν σε κίνδυνο τη ρωσική υλικοτεχνική υποδομή.
Η τακτική επάρκεια του ρωσικού στρατού αποδείχθηκε σημαντικά κατώτερη από τις προσδοκίες πολλών παρατηρητών εντός και εκτός Ουκρανίας και Ρωσίας. Παρ’ όλα αυτά, τα ρωσικά οπλικά συστήματα αποδείχθηκαν σε μεγάλο βαθμό αποτελεσματικά και εκείνες οι μονάδες με υψηλότερο επίπεδο εμπειρίας απέδειξαν ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις (AFRF) διαθέτουν σημαντικό στρατιωτικό δυναμικό, ακόμη και αν οι ελλείψεις στην εκπαίδευση και το πλαίσιο του τρόπου χρησιμοποίησής τους σήμαινε ότι ο ρωσικός στρατός απέτυχε να ανταποκριθεί σε αυτό το δυναμικό.
